30.9.11

(ont)roerdomp

Wel eens een (ont)Roerdomp gezien? Denk dat deze vreemde vogel er ongeveer zo uit ziet als hierboven. Wat ik persoonlijk nogal ontroerend vind aan de echte Roerdomp, is dat het een vogel is die een pol riet kan imiteren door stokstijf rechtop te staan. Onzichtbaar dus voor velen. Alleen wie door z'n mysterieuze verdwijntrucs heen kan kijken laat hij toe in zijn vogelhart...

29.9.11

reddingsvestje voor een duinpad

Ik wil graag het licht laten schijnen op een serie aandoenlijke reddingsvestjes voor kleine dieren, zoals deze, speciaal ontworpen voor een Duinpadje. Met uiterste precisie gemaakt van vissenhuid, door kunstenares Helene Min. 
Wat zou het mooi zijn wanneer ook ieder mens een reddingsvest op maat had, een omhullend schild van warmte, perfect passend bij het binnenste zielezelf. Om aan te trekken gedurende sneue levensmomenten of tijdens wankele fases, zodat je jezelf kunt redden en zodoende dapper blijft drijven...

28.9.11

afscheid van mevrouw muis


Soms is het te laat voor een pleister op het hart. Dan is het leed al geschied, het hart koud en stil. Als minister kon ik van dienst zijn door een waardige afscheidsceremonie te organiseren. Mevrouw Muis had niet veel wensen, een geborduurd  papieren kistje en een blokje kaas waren voldoende. In besloten kring kreeg ze een gepast vaarwel, een laatste rustplek onder een koesterend laagje aarde. Dag lieve Mevrouw Muis, rust zacht...

reageren? pleister op je hart? klik hier...

27.9.11

slakkenfuifje

Slakken weten mij regelmatig te ontroeren en dan vooral de naakte variant. Kruist er zo'n dakloos zwart beestje met voelsprieten mijn pad, dan voel ik altijd de neiging om een huisje voor 'm te punniken. Een warm holletje, als schuilplek in barre tijden. Om de geboorte van deze blog te vieren, nodigde ik daarom mijn Slakkenvrienden uit. Het bleken heuse feestnummers, het werd een dolle boel. De naaktslak als ultiem symbool van tevreden onthaasting...

reageren? iets te vieren? klik hier...